Kisah di Suatu Petang dalam LRT

Ini kisah yg sy alami. baru je. petang tadi.

Rase nak beli new office pants. Deliza dah balik pkul 4pm lagi. pm Cik Syikin, tanya nak join kite shopping tak. Oke cun. So 5.15pm tu tebal kan muka keluar office..

Mmg dah agak target nak beli dari G2000. I got this 1 pair from there & really loved it. Try punya try punya try. Last2... tak beli jugak. Sbb? Salahkan Miss Sheena yg bagi Corporate Grooming lecture to us during PIPE. Girls sure paham ngehehe..

Pastu Shima called. Ajak lepak2 japkat Burger King, with them yg dah nk 'fly'. Shima, Intan & Zawawi to Kerteh. Hanum to KK. Daju & Hezzi to Miri. Ada jugak Bukhari & Faris. Borak2 jap je. Lepas tu balik..

In the LRT.. SESAK GILE la pulak 6.30pm tuh isk.. mau 4x train lalu jugak baru boleh naik.. itu pun mmg agak bersesak la.

Mula2 tu dapat la jugak pegang besi dkat tengah tu. Stesen Ampang Park. Ade la org2 yg maybe dah hilang sabar menunggu kot kan, force himpit masuk jugak. Sebelah ada sorg makcik & beg balik kampung dier. Bawah tangan sy ade sorg makcik cina, mcm rude la pulak rasa. So walaupun sy dngan wedges 4 inci sy ni, di tambah daya imbangan yg lemah, sy lepaskan jugak tiang tu & bajet boleh stabil kan diri..

Lepas je tren tu start picking up speed, sy pun mula ter tak stabil. Makcik yg sebelah sy tu pun dengan tangkas nye terus grab lengan sy. Sy pun senyum mesra blk sambil malu2 kata "takpe takpe~" padahal dah nk tergolek. Makcik tu tetap pegang tangan sy dgn senyuman.

Untuk mengurangkan ke awkward an keadaan, sy pun memulakan budi bicara..

Izza: Baru balik kerja Kak? (disebabkan sy in office attire, tua mana pun org tu, if die pun stil bekerja, sy panggil kakak - this is what i learnt frm the ofc la)
Cik Kak: Ade bengkel~
Izza: Ooh. Ni, dari mana? dengan beg beg nih?
Cik Kak: Dari KB~ Kota Bharu.
Izza: Ooh yer ke! Kampung kite kat Kelantan! Kg Pintu Geng! *terus menggenggam tgn akak tu pulak, excited*
Cik Kak: Eh org Kelantan ke?
Izza: tak tak, ayah la. kite dari Sabah. bla bla bla
.
.
(& the conversation continues..)
.
.
Cik Kak: Sy lecturer. Mengajar dkat UTM.
Izza: Eh? ade eh kat KB UTM? Woooh tak tau puun *mula la perangai jakun sy nih*
Cik Kak: Adee, die cam branch la.
borak borak lagi. & train berhenti kat Damai. Rilek je akak ni masih. ingatkan bukan turun sini. so kitorg pun borak lagi. tapi tiba2..
Cik Kak: oke lah dik, akak turun dlu ye

terkejut sy. dah la pintu LRT ni mana ada belas kasihan. kalau bukan terhimpit orang, theres no way pintu tu boleh di hold/bukak. Akak tu pun berpusu cuba ke arah pintu. Sy pun tolong "excuse me excuse me". Sekali nye, pintu tu tertutup.. Makcik hanya mampu melambai kepada kawan2 nya yg sudah selamat turun. alahai..

Rasa bersalah sgt dkat makcik tu.. Borak2 la ckit lagi. & dia pun turut kat stesen Dato' Keramat. sebelum itu, sempat dia menggenggam tangan sy. Rasa gembira je. Sy pun ckp lagi terima kasih & sambil tersenyum, berlalu pergi..

Sy pun masih meneruskan perjuangan bergelut dlm train ituh. sebelah sy sorg awek gak. kakak la this time. by the time dkat Jelatek, sy pun nmpk dia mcm pegang2 brg dia, ready2 nk turun. tapi tngan sy yg pegang tiang tu halang jln die nk ke pintu. Sy pun "nak turun sini eh? jap ehh.." & tggu tren tu berhenti betul2, baru sy lepaskn tgn. Sy senyum dkat dia. Dia pun pandang tepat pada mata sy & senyum balik sambil kata "terima kasih~"

Hati rasa riang je naik train balik hari ni. Kan bagus kalau rakyat Malaysia semua macam nieh? :D ni tak. biasenye naik LRT semua muka KeTaT je. termasuklah jgk sy kot kn kadang2 haha

Maaf, tak sempat bertny nama puan lecturer. But that 5 minute conversation had been meaningful :) Hopefully dpat jumpe lg~

Maka kawan2. Mari lah kita senyum2 bila naik LRT mahupun driving. Biarlah senyum sumbing pun :D